Zintegrowane Środowisko
w Turbo Pascalu

System programowania Pascal umożliwia programowanie w systemie operacyjnym DOS w trybie adresowania rzeczywistego wykorzystując całą dostępną pamięć konwencjonalną (teoretycznie do 640 KB, ale w praktyce nieco mniej, gdyż część tej pamięci zajmuje system o peracyjny DOS, a ponadto pewna część pamięci może być zajęta przez różne programy rezydentne) i mogą być uruchamiane na wszystkich mikrokomputerach wyposażonych w procesory rodziny 80x86, 8086,80286, 80386 oraz i486.

następny akapit System uruchamiany w trybie rzeczywistym DOS-u i przeznaczony do pisania, uruchamiania i testowania programów w trybie rzeczywistym DOS-u jest interakcyjnym system programowania, którego nazwa zbioru wykonalnego brzmi TURBO.EXE. Uruchamiany w trybie chronionym DOS-u i przeznaczony do tych samych celów jest zbiór wykonalny TPX.EXE.

następny akapit Niezależnie od możliwości kompilowania programów Pascal posiada kompilator zewnętrzny TPC.EXE (uruchamiany w trybie rzeczywistym DOS-u), który generuje kody wynikowe programów (zbiory wykonywalne z rozszerzeniem nazwy .EXE) przeznaczone do uruchamiania w
trybie rzeczywistym DOS-u.

Kompilator zewnętrzny jest najczęściej stosowany, gdy z powodu niewystarczającej pamięci skompilowanie programu lub modułu w ramach zintegrowanego systemu programowania nie jest możliwe ( program lub moduł jest zbyt obszerny ) lub gdy test źródłowy programu lub modułu został napisany przy wykorzystaniu edytora zewnętrznego (np. DOS-owskiego EDIT-a). Kompilator ten jest też często stosowany w połączeniu z programem MAKE .

Program MAKE pozwala tworzyć dla zmodyfikowanych w ostatnim czasie procedur napisanych w asemblerze (zbiory .ASM) nowe wersje zbiorów .OBJ, co jest możliwe do zrealizowania w ramach interakcyjnych systemów programowania. Do łączenia
i kompilacji złożonych programów pascalowych służą polecenia
Make i Build opcji Compile. Program MAKE uaktualnia, łączy i kompiluje powiązane ze sobą zbiory programowe.

Poleceniem uruchamiającym zewnętrzny kompilator języka Pascal jest:

TPC [opcje] [nazwa zbioru do kompilacji lub ścieżka do zbioru][opcje]<Enter>

następny akapit Standardowo przyjmuje się, że kompilowany zbiór posiada rozszerzenie PAS. Dla zbiorów, których nazwy nie posiadają rozszerzenia, konieczne jest wyspecyfikowanie po nazwie kropki (
.).

Podanie polecenia uruchamiającego kompilator TPC <Enter> bez parametrów powoduje wyświetlenie listy opcji i pełnej składni polecenia.

 

Jeżeli nazwa zbioru określa zbiór z programem pascalowym, to kompilator TPC.EXE utworzy dla niego zbiór wykonywalny o takiej samej nazwie i rozszerzeniu .EXE.
W przypadku modułu zbiór wynikowy otrzyma rozszerz
enie nazwy TPU.

Zbiorem konfiguracyjnym zewnętrznego kompilatora TPC.EXE jest zbiór o nazwie TPC.CFG. Jest to zbiór tekstowy z opcjami kompilatora, które są dodawane do opcji podanych w poleceniu uruchamiającym kompilator. Można do niego wprowadzić dowolne opcje i nazwy kompilowanych zbiorów. Obowiązuje przy tym zasada, że każda opcja powinna rozpoczynać się od nowego wiersza znakiem / (slasz) lub
– (minus
). Jeżeli jakiś wiersz zbioru TPC.CFG rozpoczyna się od innych znaków, to jest traktowany jako wiersz określający zbiór do kompilacji.

Jeżeli w zbiorze TPC.CFG jest określony zbiór do kompilacji, to wprowadzenie polecenia uruchamiającego kompilator zewnętrzny bez parametrów nie powoduje wyświetlenia składni tego polecenia i listy dozwolonych opcji lecz skompilowanie danego zbioru.

Po wprowadzeniu polecenia uruchamiającego kompilator zewnętrzny TPC.EXE, zbiór TPC.CFG jest poszukiwany w skorowidzu bieżącym. Gdy nie zostanie on tam odnaleziony, to będzie poszukiwany skorowidz zawierający kompilator zewnętrzny.

powrót do głównego menu

następny akapit Do uruchomienia zintegrowanego systemu programowania w trybie rzeczywistym potrzebna jest co najmniej 512 kB pamięci operacyjnej, a w trybie chronionym co najmniej 640 kB pamięci konwencjonalnej, co najmniej 1 MB pamięci rozszerzonej
i minimum proces
or 80286.

W zbiorze AUTOEXEC.BAT należy (zaleca się) dodać polecenie path, wskazujące na ścieżkę dostępu do zbiorów z interakcyjnymi systemami programowania, tj. TURBO.EXE i TPX.EXE (standardowo jest nią C:\TP\BIN). Dzięki temu systemy te będzie można uruchomić z dowolnego skorowidza.

 

Uruchomienie interakcyjnego systemu programowania w trybie chronionym DOS-u (TPX.EXE) wymaga, aby w skorowidzu bieżącym lub jednym ze skorowidzów określonych w zbiorze AUTOEXEC.BAT znajdowały się zbiory DPMI16BI.OVL
i RTM.EXE. Wystarczy umieścić w zbiorze AUTOEXEC.BAT polecenie
path wskazujące na ścieżkę C:\TP\BIN lub uruchomić system TPX.EXE, gdy skorowidz C:\TP\BIN jest skorowidzem bieżącym.

następny akapit W celu uruchomienia interakcyjnego systemu programowania w trybie rzeczywistym
DOS-u (TURBO.EXE) należy na dysku stałym przejść do podkatalogu zawierającego ten zbiór i wywołać go.

cd\tp\bin <Enter>

turbo <Enter>

powrót do głównego menu

Na ekranie monitora pojawi się obraz składający się z trzech części:

  1. główne menu (w pierwszym wierszu)
  2. obszar okienek
  3. dolny wiersz zawierający nazwy klawiszy i operacji wykonywanych po ich naciśnięciu.

 

następny akapit W podobny sposób uruchamia się zintegrowany system programowania pracujący
w trybie chronionym DOS-u. Zamiast wywołania zbioru TURBO.EXE należy wywołać zbiór TPC.EXE.

Postać ekranu po uruchomieniu tego systemu jest taka sama jak po uruchomieniu systemu pracującego w trybie rzeczywistym DOS-u (choć jest to inny system).

Jeżeli w zestawie komputerowym jest za mało pamięci rozszerzonej (minimum 1 MB) to próba uruchomienia systemu programowania pracującego w trybie chronionym DOS-U powoduje wyświetlenie na ekranie odpowiedniego komunikatu. Najczęściej komunikat ten ma postać:

DPMI error (400a): insufficient extended memory

następny akapit Praca w zintegrowanych systemach programowania Pascal, pracujących w trybach rzeczywistym i chronionym DOS-U polega na uaktywnianiu odpowiednich okienek
i wyborze poleceń w menu systemów lub przez naciśnięcie odpowiednich klawiszy. Oknem nazywa się pewną wyróżnioną część ekranu, którą można przesuwać, powiększać lub zmniejszać, nakładać na inne okna i którą można uaktywniać (otwierać) lub dezaktywować (zamykać). Na ekranie może być wyświetlanych wiele okien, ale w danej chwili tylko jedno z nich może być aktywne, Oknem aktywnym jest okno,
w którym aktualnie wykonuje się jakieś operacje. Wybrane polecenie działa zawsze w odniesieniu do aktywnego okna. Wyjątek stanowi sytuacja, gdy kilka okien redagowania zawiera ten sam zbiór – dana operacja jest wówczas wykonywana we wszystkich oknach zawierających dany zbiór.

 

następny akapit Typy okien:

redagowania (edycji),

podglądania,

wyjściowe,

dialogowe.

następny akapit Większość z nich ma następujące elementy wspólne:

  • poprzeczkę - (bar)- z tytułem
  • numer identyfikacyjny – numer otwarcia okna
  • piktogram zamknięcia okna
  • poprzeczki -(bars) – do przesuwania zawartości okna
  • piktogram powiększania lub zmniejszania okna
  • piktogram (narożnik) zmiany rozmiarów okna

następny akapit Operacje na oknach mogą być wykonywane przez:

  • wybór odpowiedniego polecenia w menu systemu,
  • naciśnięcie klawisza lub klawiszy szybkiego wyboru właściwego dla danego polecenia,
  • przesunięcie kursora myszki w określone miejsce i naciśnięcie lewego klawisza myszki.
  • Bezpośrednio po uruchomieniu systemu aktywne jest pierwsze okno edycyjne o tytule NONAME00.PAS.

    Uaktywnienie głównego menu następuje przez naciśnięcie klawisza F10.

    następny akapit Podstawowe operacje wykonywane na okienkach oraz sposoby ich inicjowania:

    Polecenie z menu

    Klawisz(e) szybkiego wyboru

    Operacja

     

    File® Open lub

    File® New

    F3

    Otwarcie okna edycyjnego

    Debug® ... lub

    Tools® ...

     

    Otwarcie okna nieedycyjnego

    Window® Close

    Alt-F3

    Zamknięcie okna edycyjnego  
    i  usunięcie go z ekranu

    Window® Close

    Alt-F3 lub Esc

    Zamknięcie okna nieedycyjnego  
    i  usunięcie go z ekranu

    Window® List i wybór okna z listy

    Alt-numer (0-9) lub

    Alt-0 i wybór okna z listy

    Uaktywnienie okna

    Window® Next

    F6

    Uaktywnienie okna następnego

    Window® Previous

    Alt-F6

    Uaktywnienie okna poprzedniego

    Window® Size/Move

    shiftß shiftá shiftà <enter>

    Ctrl-F5

    Przemieszczanie okna na ekranie

    Window® Zoom

    F5

    Powiększenie – zmniejszenie okna

    powrót do głównego menu